Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ...

Οι παρακατω φωτογραφιες έχουν τραβηχτεί από ένα σχολείο στη Λεμεσο.
 Απο τις πληροφωριες που εχω εγιναν μεσα σε ενα Σαββατοκυριακο.
Υποψιες για μαθητη που ασπαζεται Σατανιστικες θεωριες η κατι αλλο;
Παντος οπως και να εχει δεν ειναι το καλυτερο στον ψυχισμο των μαθητων του συγκεκριμενου σχολειου.
Οι φωτο ανεβηκαν στο http://s1110.photobucket.com/ απο τον χρηστη awdsfegbq πιθανον μαθητη του σχολειου.







Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

ΕΙΔΗΣΕΙΣ/ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΕΠΙΤΕΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΠΡΟΒΑΤΑ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ...

Συνέβη και αυτό. Μέλισσες επιτέθηκαν και σκότωσαν πρόβατα στην Λάρισα


Το απίστευτο περιστατικό με τις φονικές μέλισσες συνέβη σε αγροτική περιοχή στον Πυργετό Λάρισας!
Σμήνη από μέλισσες έκαναν μαζική επίθεση κατά των προβάτων του κοπαδιού σκοτώνοντας αρκετά από αυτά με το τσίμπημά τους, ενώ κινδύνευσε και ο κτηνοτρόφος ιδιοκτήτης τους. Μάλιστα, χρειάστηκε να νοσηλευτεί, προκειμένου να αποφύγει τις επιπλοκές από τα τσιμπήματα των μελισσών.
Τα πρόβατα πέρασαν από περιοχή κοντά σε βοσκότοπο, όπου υπήρχαν περίπου 80 κυψέλες, "ενοχλώντας" τις μέλισσες, που αυτή την εποχή είναι ιδιαίτερα επιθετικές, καθώς η βασίλισσα παίρνει τον πληθυσμό της κυψέλης και αναζητεί καινούργια "στέγη". Το αποτέλεσμα ήταν επτά πρόβατα να υποκύψουν στα πολλαπλά τσιμπήματα.

Πηγή: newsit.gr

ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΑΓΡΟΤΟΣΠΙΤΟ ΤΗΣ ΠΑΛΛΗΝΗΣ...


Στην περιοχή της Παλλήνης έχουν αναφερθεί παράδοξα φαινόμενα, γίνεται λόγος για εμφάνιση νεράιδων και ξωτικών. Μέσα σε χωράφια στην αρχή το 20ου αιώνα ανεγέρθηκε μία δίπατη βίλα. Πολλές προσθήκες έχουν γίνει μεταγενέστερα. Αν κοιτάξουμε το κτίριο από ψηλά βλέπουμε ότι σχηματίζεται σταυρός. Από τους γείτονες έχουν αναφερθεί πως την νύχτα ακούγονται φωνές και ακανόνιστα φώτα να περνούν από δωμάτιο σε δωμάτιο (εκεί ήταν κέντρο βασανισμών κατά την κατοχή). Δύο άτομα με ψυχικές ικανότητες πλησίασαν το σπίτι αλλά κάτι δεν τους άφηνε να μπούν μέσα, κάτι τους απωθούσε ψυχικά. Την περιοχή της Παλλήνης την θεωρούσαν ως πέρασμα στον Άδη. Είναι μήπως αυτό το σπίτι πύλη σε άλλη διάσταση?? Έχουν επίσης αναφερθεί πολλές ανεξήγητες εξαφανήσεις ανθρώπων στην περιοχή...

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

ΤΟ ΟΡΑΜΑ...Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΚΗΦΙΣΟΥ...ΚΑΙ Η ΚΟΥΦΙΑ ΓΗ...

Η Παρακάτω ιστορία η όνειρο στάλθηκε μέσω e-mail προσωπικά σε μένα και είναι ένα από τα περίεργα που συνηθίζουν να έρχονται εδω και χρόνια και σκέπτομαι να αρχίζω να ανεβάζω στο blog.



Αγαπητε φιλε ,Πριν μερικά χρόνια έζησα ένα όραμα ότι βρισκόμουν στην γέφυρα του Κηφισού στο σημείο κοντά στα Κτελ του Κηφισού.

Ήταν βράδυ και η κίνηση αρκετά περιορισμένη ,περπάτησα από την δεξιά πλευρά με κατεύθυνση την Αθήνα και βρέθηκα κάτω από την γέφυρα ,μετά από μερικές δεκάδες μέτρα παρατήρησα ότι στο δεξί μέρος του δρόμου υπήρχαν τελάρα από γυαλί σαν παράθυρα ενός υπόγειου χώρου κάτω από την γέφυρα.

Μια εσωτερική φωνή με κάλεσε να παρατηρώ σε εκείνα τα παράθυρα ώσπου στα δεξιά του δρόμου στο σημείο που ενώνεται ο υπόγειος δρόμος με την γέφυρα, είδα έναν σκουπιδιάρη του δήμου που πλησίασε σε ένα από τα παράθυρα σκούντησε ένα και με πλάγια κίνηση μπήκε μέσα .παρέμεινα λίγα λεπτά ακίνητος και αφού πλησίασα με προσοχή έκανα το ίδιο σπρώχνοντας ένα από εκείνα τα υπόγεια παραθυρα.Δεν ένιωσα φοβο και παρόλο που ήταν θεοσκότεινα εγώ μπήκα μέσα .Τα μάτια μου δεν έβλεπαν τίποτε ώσπου άρχισαν να συνηθίζουν το πυκνό σκοτάδι και ένα αχνό μπλε λουλακί φως φαινόταν αριστερά και δεξιά μιας υπόγειας διάβασης που σίγουρα χωρούσε άνετα 3 αυτοκίνητα ,σαν ένας ακόμα δρόμος πλάγιος διπλά στον υπόγειο δρόμο τις γέφυρας του Κηφισού.

Περπάτησα γύρω στα 500 ίσως παραπάνω μέτρα μέχρι που άρχισα να νιώθω άσχημα και ένας κρύος ιδρώτας άρχισε να με λουζη.Φοβος ...φόβος για κάτι άγνωστο που ένιωθα πως με παρατηρούσε , παρόλα αυτά συνέχιζα να περπατώ στο σκοτάδι δίνοντας θάρρος στον εαυτό μου λέγοντας από μέσα μου ότι αυτό που ζω δεν είναι πραγματικό και ότι μάλλον το αστρικό μου σώμα περιφερόταν σε ένα ονειροκοσμο και ότι δεν θα έπρεπε να ανησυχώ.

Ήταν όμως τόσο ζωντανό που ένιωθα και το κορμί μου εκεί και τις αισθήσεις μου να με ακολουθουν .Ξαφνικά φωτά άναψαν και ένιωσα μια ψυχρή ανάσα διπλά μου και πάγωσα χωρίς να γυρίσω το κεφάλι μου .

Ένας δυνατός κρότος ακούστηκε εκκωφαντικός σχεδόν μέσα στα αυτιά μου και ήχος από ένα αμάξι, ένα όχημα άρχισε να ζωντανεύει και να με πλησιάζει .Γύρισα το κεφάλι και σαν αστραπή είδα ένα παράξενο αυτοκίνητο που πρώτη φωρα έβλεπα να διπλώνει στον φωτισμένο πλέων δρόμο και να ανάβουν κόκκινες λυχνίες σε διάφορα σημεία της υπόγειας αυτής διαδρομής .Σαν να ενεργοποιήθηκε κάποιος συναγερμός και ήρθε η ασφάλεια να με πιάσει .Παρόλα αυτά και παρόλη την παγωμάρα μου είδα να βγαίνουν από το παράξενο όχημα 2-3 ίσως και παραπάνω άνθρωποι με μαύρα κολλαριστά κουστούμια και μαύρα ρειμπαν γυαλιά ηλίου λες και ήταν κολλημένα επάνω τους .Ο ένας άρχισε να με πλησιάζει ενώ οι υπόλοιποι να φαίνονται ότι κυνηγούσαν κάτι που πιθανόν βρισκόταν κοντά μου.

Με μια άχρωμη παγωμένη φωνή αυτός που με πλησίασε με κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα και χωρίς να βγάλει τα γυαλιά του μου είπε :



-Λίγο ακόμα αν αργούσαμε θα είχες γίνει φαγητό ,δεν έπρεπε να είσαι εδω ,γιατί μπήκες εδω ; είσαι μονός σου ;

( Το μυαλό μου η ότι είχε απομείνει από αυτό λες και είχε μαγκωση ,ολα γινόταν τόσο γρήγορα που και να μπορούσα να αρθρώσω μια λέξη ένιωθα ότι δεν θα προλάβαινα να την πω γιατί θα χανόταν από την σκέψη έως το στόμα μου.)

Πίσω από των αυστηρό περίεργο (άνθρωπο με τα μαύρα) πλησίασε κάποιος που μου φάνηκε γνωστός είναι αυτός που εμφανίστηκε πολλές φορές στα οράματα μου και πάντα με κρατούσε σχετικά ήρεμο αλλά πάντα όταν περνούσε αυτό(το όραμα) καθόμουν σαν μαλακας και σκαφτόμουν τι μου είπε και τι να σήμαιναν τα λόγια που μου έλεγε.

- Άφησε των ,είναι μαζί μου και τραβώντας τον ώμο μου με πηρέ κοντά του με κατεύθυνση το παράξενο όχημα .

(ηρέμησα λίγο γιατί είχα την αίσθηση ότι είμαι με δικό μου άνθρωπο)

- Δεν αλλάζεις μυαλά ,δεν έπρεπε να έρθεις εδω δεν ήρθε ακόμα η στιγμή αυτή μου είπε ,το ότι εντόπισες το μέρος πρόσβασης δεν σημαίνει ότι έπρεπε να μπεις κι ολας.Ξεχνας η καλυτέρα δεν θυμάσαι ότι αυτά που φανερώνονται τώρα σχετικά αυτήν την χρονική στιγμή σου είναι άχρηστα ,Θα το καταλάβεις όταν έρθει η ώρα .

Δεν θυμάμαι πως συνήρθα και αν βρέθηκα στο κρεβάτι μου στον δρόμο η κάπου άλλου το τελευταίο που θυμάμαι είναι θαύμαζα τους υπόγειους δρόμους που ήταν φτιαγμένοι κάτω από την επιφάνεια και την παραδοξότητα του οχήματος που μάλλον δούλευε με ηλεκτρισμό αν όχι κάτι άλλο.

Σήμερα μετά από 6-7 ίσως και 10 χρόνια μετά αυτό το απόγευμα του Αύγουστου μου ήρθε η θύμηση αυτού του περιστατικού που βίωσα και το πρόσωπο του άντρα που ένιωσα να με καθοδήγει ζει μάλλον στην Αθήνα και σχετίζεται με το παραφυσικό και ενημερώνει τον κόσμο σχετικά...μόνο αυτά μπορώ να πω .


Ανώνυμος Ε



*Tο σημείο της πρόσβασης και η περιοχή φαίνεται στη παρακάτω φωτογραφία.




Ε-FILES
Σχετικα με την παραπανω επιστολη του φιλου Ανωνυμου Ε ,εχω να προσθεσω μερικα στοιχεια που ισως σχετιζωνται .

«ΟΛΒΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΙΔΩΝ ΚΕΙΝ ΕΙΣ ΥΠΟ ΧΘΟΝ ΟΙΔΕ ΜΕΝ ΒΙΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΝ, ΟΙΔΕΝ ΔΕ ΔΙΟΣΔΟΤΟΝ ΑΡΧΑΝ» (Πίνδαρος, FRAGM.121).
(Μακάριος όποιος γνώρισε Τα Μυστήρια πριν κατέβει κάτω απ΄τήν γη. Γιατί γνωρίζει το τέλος της ζωής, γνωρίζει και την αρχή, τον δρόμο που χάραξε ο Ζεύς).

Τα παραπανω και τα παρακατω αναφερωνται στα Ελευσινια Μυστηρια που εχουν μεγαλη σχεση με την περιοχη.
(Στην γέφυρα του Κηφισού πανηγυριστές των Ελευσινίων Μυστηρίων επιδίδονταν σε «γεφυρισμούς», πείραζαν δηλαδή άλλους πανηγυριστές με αστεία που φτάνανε στο χυδαίο, απευθύνοντας σκώμματα σε τολμηρούς αυτοσχέδιους ιαμβικούς στίχους. το έθιμο αυτό ήταν εις ανάμνησιν της Ιάμβης, η οποία με διάφορα αστεία έκανε την θλιμμένη Δήμητρα νά γελάσει, μετά την απαγωγή της Κόρης. Επειδή πολλοί από τους πανηγυριστές επεβαίνανε σε άμαξα, βγήκε η φράση «έσυρε τα εξ αμάξης» που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα!)

Η ΠΕΡΣΕΦΩΝΗ - ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ - Ο ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ Κ.Α ΠΟΛΛΑ ΛΟΙΠΩΝ 
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΑΜΕΣΗ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ,ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΕΝΗ ΑΝΟΙΚΤΟ... 

ΕΝΑ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ...ΜΥΝΗΜΑ


Το κείμενο που ακολουθεί, χειρόγραφο στην αρχική του μορφή, βρέθηκε το καλοκαίρι του 2003 σε ένα σφραγισμένο φάκελο ο οποίος ήταν κολλημένος στο εσωτερικό του οπισθόφυλλου ενός παλιού βιβλίου, έκδοσης του 1965. Το βιβλίο είχε πρόσφατα αγοραστεί στην εκποίηση ιδιωτικής βιβλιοθήκης λόγω θανάτου του ιδιοκτήτη της και δεν ήταν δυνατόν να εντοπιστεί η αρχική του προέλευση, ή οι ενδιάμεσοι κάτοχοί του, εάν υπήρχαν.


Φίλε αναγνώστη, διαβάζεις αυτές τις γραμμές αφού έχω πια φύγει από αυτό τον κόσμο, ίσως όμως και πριν ακόμα γεννηθώ.
Η ζωή μου ξεκίνησε το 2004, δεν έχει σημασία πού. Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να αντιληφθώ ότι η ζωή μου ήταν αρκετά διαφορετική από αυτή των άλλων ανθρώπων γύρω μου. Έζησα τη ζωή μου σε ένα κόσμο αλλιώτικο από αυτόν που ζούσαν όλοι οι άλλοι και δεν ήταν λίγες φορές που αναρωτιόμουνα μήπως δεν έχω τα λογικά μου, ή μήπως απλά δεν υπήρξα ποτέ.
Λένε πώς ο χρόνος είναι ένα ποτάμι που κυλά και σε παρασέρνει μαζί του, χωρίς ποτέ να μπορείς να ανέβεις κόντρα στο ρεύμα του. Για μένα όμως το ρεύμα του χρόνου είχε αντίθετη κατεύθυνση.
Πάντα, από παιδί, ήμουν άνθρωπός κλειστός και μοναχικός. Αργότερα κατάλαβα πώς δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Φίλους δε μπόρεσα να κάνω στα παιδικά μου χρόνια. Ενώ εγώ μεγάλωνα ένα χρόνο, αυτοί γινόντουσαν ένα χρόνο μικρότεροι, μέχρι που έπαυαν να εμφανίζονται στη γειτονιά. Ήταν «πλέον» πολύ μικροί για να παίζουμε. Στο σχολείο έβρισκα κάθε χρόνο διαφορετικούς συμμαθητές, καθώς αυτοί της προηγούμενης χρονιάς ήταν μια τάξη «κάτω» από εμένα. Μη φαντάζεσαι ότι περπατούσα ανάποδα, ή έβλεπα κάθε κίνηση από το τέλος προς την αρχή. Όχι, η ζωή μου ήταν κανονική, ζούσα τη ροή της κάθε μέρας μαζί με τους γύρω μου, όμως όταν ξημέρωνε, η δική μου νέα μέρα ήταν η προηγούμενη για όλους τους υπόλοιπους. Ο χρόνος, ως φυσικό μέγεθος κινούταν για μένα αντίστροφα, όμως κανένας δε φαινόταν να το αντιλαμβάνεται εκτός από εμένα. Η συμπεριφορά τους ήταν λες και όλα κυλούσαν κανονικά.
Καταλαβαίνω ότι έχεις απορίες, ερωτηματικά, ελπίζω κάποια από αυτά να απαντηθούν στη συνέχεια της διήγησής μου.
Όταν έβγαλα την πρώτη μου ταυτότητα αυτή έγραφε πάνω της ημερομηνία γέννησης το 2004. Ήταν το 1997, κι όμως ποτέ, ακόμα και στα χρόνια που «ακολούθησαν», κανείς δεν έδειξε να εκπλήσσεται.
Αδέρφια δεν είχα, ίσως να απέκτησα μετά, ποιος ξέρει. Η πρώτη μου συνειδητή ανάμνηση ήταν περίπου στην ηλικία των 3 ετών. Δεν ήταν κάτι συγκεκριμένο, απλά οι ακαθόριστες, σχεδόν ονειρικές εικόνες που σηματοδοτούν την πρώτη ανάμνηση του κάθε ανθρώπου. Θυμάμαι ακόμα, αμυδρά, τις τραγικές εικόνες από …, όχι αγαπητέ αναγνώστη δεν πρέπει να σου πώ, δεν ξέρω ποιος είναι ο χρόνος που διαβάζεις και δεν έχω το δικαίωμα να σε ταράξω με αυτά που θυμάμαι, αλλά για σένα ίσως δεν έχουν ακόμα συμβεί. Αργότερα ήρθαν οι Ολυμπιακοί της Αθήνας, το 2004, τη χρονιά που γεννήθηκα, όμως και πάλι πρέπει να προσέξω, θα ήταν λάθος να μιλήσω για όσα μπορεί να είναι στο δικό σου μέλλον..
Πολλά χρόνια αργότερα κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τα πρώτα 4-5 χρόνια της ζωής μου ο χρόνος μου πρέπει να κυλούσε προς τη σωστή κατεύθυνση. Μετά, για κάποιο ανεξήγητο λόγο η ροή του αντιστράφηκε και ξαναγύρισα στο 2004 και πιο πίσω. Έτσι έζησα περίπου 8 χρόνια πηγαίνοντας στο 2008 και ξαναγυρίζοντας πίσω στο 2004.
Στο σπίτι οι γονείς μου δεν έδειχναν να παραξενεύονται όταν καθώς εγώ μεγάλωνα αυτοί γινόντουσαν νεώτεροι. Ίσως τα μάτια τους να έβλεπαν κάποια άλλη πραγματικότητα. Ήμουν περίπου 9 ετών όταν προσπάθησα να τους δώσω να καταλάβουν ότι η ζωή μου δεν κυλά όπως θα έπρεπε. Θυμάμαι τα γεμάτα απορία βλέμματα τους και την προσπάθεια της μητέρας μου να μου εξηγήσει ότι ήμουν απλά κουρασμένος και αν έπεφτα να κοιμηθώ την άλλη μέρα όλα θα ήταν μια χαρά. Το επόμενο πρωϊ κρυφάκουσα τη συζήτησή τους για το αν έπρεπε να με δεί κάποιος «ειδικός». Ήταν και οι δύο τους προβληματισμένοι, φαντάζομαι πώς η συμπεριφορά μου θα πρέπει έτσι κι αλλιώς να ήταν παράξενη από καιρό, καθώς το άγουρο μυαλό μου προσπαθούσε να συμβιώσει με μια πραγματικότητα αντίθετη προς τα βασικά ένστικτα. Ήταν καλοί άνθρωποι οι γονείς μου και στα χρόνια που ακολούθησαν έκαναν ότι μπορούσαν για να με «κάνουν καλά». Με είδαν αρκετοί «ειδικοί» και σχεδόν όλοι τους κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι ήμουν ένα μοναχικό παιδί που «καλό θα ήταν να αποκτήσει μεγαλύτερη επαφή με συνομήλικους του». Κάποιοι μάλιστα ήθελαν να με κρατήσουν για παρακολούθηση, κάτι στο οποίο οι γονείς μου ήταν πάντα αρνητικοί.
Όσο μεγάλωνα έπαψα να λέω αυτά που ένιωθα, προσπάθησα να δείχνω φυσιολογικός. Ίσως επειδή βαρέθηκα τους «ειδικούς», ίσως επειδή δεν ήθελα να βλέπω τους γονείς μου προβληματισμένους, ίσως επειδή απλά προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι όλα ήταν καλά.
Πρέπει να ήμουν, σε απόλυτους αριθμούς, 18 ετών όταν το 1994 είδα τους γονείς μου να γιορτάζουν τη 1η επέτειο του γάμου τους. Το θεώρησαν απόλυτα φυσιολογικό, έστω και αν εγώ ήμουν 18 ετών, μόλις 5 χρόνια μικρότερος από τη μάνα μου. Εκείνο το βράδυ πήρα την απόφασή μου. Η οικογένεια μέσα στην οποία μεγάλωσα σε λίγο δε θα υπήρχε πια, ή δε θα είχε δημιουργηθεί ακόμα, διάλεξε και πάρε ποια έκφραση είναι η πιο αντιπροσωπευτική. Το τι ακριβώς θα συνέβαινε και ποια μορφή θα έπαιρνε η ζωή μου ήταν κάτι που δεν ήθελα να το μάθω, ίσως φοβόμουν.
Την επόμενη μέρα τους ανακοίνωσα ότι θα έφευγα. Είπα πώς ήθελα να ταξιδέψω για λίγο καιρό και μετά να αποφασίσω τι θα κάνω με το μέλλον μου. Έδειξαν να το περίμεναν, δεν υπήρξε καμία αντίρρηση. Δύο μέρες μετά τους αποχαιρέτησα, ήξερα ότι δε θα ξαναγύριζα ποτέ πίσω και νομίζω ότι το ήξεραν και αυτοί. Ήταν πια δύο νέοι άνθρωποι, όμως τα μάτια τους ήταν γερασμένα, τα μάτια των γονιών που έβλεπαν για τελευταία φορά το παιδί τους.
Στην αρχή έκανα κάποια αραιά τηλέφωνα, μετά προτίμησα τις κάρτες και σύντομα γράμματα. Ένα χρόνο μετά, περίπου την ημερομηνία του γάμου τους, φρόντισα να λάβουν ένα απλό μπουκέτο λουλούδια. Δεν τόλμησα να ξαναγράψω ή να ξαναπάρω τηλέφωνο.
Στην πόλη που γεννήθηκα ξαναγύρισα 15 χρόνια αργότερα και μια παρόρμηση με οδήγησε κοντά στο πατρικό του πατέρα μου. Θυμάμαι τις στιγμές σαν τώρα. Ήταν ένα ηλιόλουστο πρωϊνό, στεκόμουν σε ένα μικρό πάρκο απέναντι στην πόρτα του σπιτιού. Κάποια στιγμή αυτή άνοιξε και ένα καστανόξανθο αγόρι, περίπου 10 χρονών, πετάχτηκε έξω κρατώντας στα χέρια του την τσάντα του σχολείου του, γελώντας και φωνάζοντας. Ήταν σα να έβλεπα παιδική μου φωτογραφία, δε μπορούσα να κάνω λάθος. Πέρασε το δρόμο προς τη μεριά που στεκόμουν και μόλις με είδε σταμάτησε και στράφηκε προς εμένα. Με πλησίασε αργά, διστακτικά, άπλωσε το χέρι του και άγγιξε το δικό μου. «Είσαι καλά;» με ρώτησε. «Καλά είμαι, εσύ;» απάντησα. «Να προσέχεις» μου είπε και το βλέμμα του καρφώθηκε στα μάτια μου, γλυκό σαν του μικρού παιδιού που ήταν, και συνάμα προστατευτικό σαν του πατέρα που επρόκειτο να γίνει. «Πρέπει να φύγω τώρα» είπε και πήρε ξανά το δρόμο του. Εκείνη τη μέρα έκλαψα, όσο ποτέ στη ζωή μου. Έκλαψα για το παιδί που ήμουν κάποτε και όσα δεν έζησε, έκλαψα για τους γονείς μου που έχασα με τρόπο πιο τρομακτικό και από το θάνατο, έκλαψα για τη χωρίς νόημα ζωή μου.
Πέρασα τα χρόνια μου ταξιδεύοντας και μελετώντας το χρόνο και τα μυστήρια του. Προσπαθούσα πάντα να βρώ κάποιο νόημα, κάποια λογική ερμηνεία σε αυτό που μου συνέβαινε. Οικονομικά δεν είχα ποτέ πρόβλημα, βλέπεις το να έχεις ζήσει το μέλλον έχει και κάποια πλεονεκτήματα. Τα βιβλία της ιστορίας, οι εφημερίδες, το παρελθόν του κόσμου στον οποίο ζούσα σαν παρείσακτος επισκέπτης, ήταν για μένα το μέλλον.
Ξέρω τι σκέφτεσαι, αν προσπάθησα να παρέμβω, να αλλάξω πράγματα και καταστάσεις. Στην αρχή πίστεψα πώς ίσως κάποια ανώτερη δύναμη είχε δώσει στη ζωή μου αυτή την τροπή ώστε, μέσω εμού, κάποια συμβάντα να εξελιχθούν αλλιώς. Ένα ατύχημα, η προσωπική τραγωδία κάποιου, ακόμα κι ένα συμβάν παγκόσμιας σημασίας, γιατί όχι, βλέπεις αυτή η σκέψη ήταν για μένα θεραπευτική, ίσως η ζωή μου να είχε κάποιο σκοπό. Γρήγορα ανακάλυψα ότι η ελπίδα μου ήταν μάταιη, δε μπορούσα να παρέμβω, δε μπορούσα να αλλάξω τίποτε. Την κρίσιμη στιγμή που ετοιμαζόμουν να δράσω, κάποιο τυχαίο γεγονός, κάποια απρόβλεπτη, μη καταγεγραμμένη λεπτομέρεια δε μου επέτρεπε να αλλάξω τη ροή των πραγμάτων.
Το παρελθόν μοιάζει με μια στέρεη αλυσίδα, σφυρηλατημένη με τους πόνους και τις χαρές των ανθρώπων που το βίωσαν. Καμία ενέργεια στον τρισδιάστατο χώρο δε μπορεί να διαρρήξει αυτή την αλυσίδα. Διάβασα βιβλία, επιστημονικά και μυθιστορήματα, για τα ταξίδια στο χρόνο, διάβασα για το παράδοξο του χρόνου, το πώς δηλαδή μπορεί κάποιος ταξιδιώτης στο παρελθόν να προβεί σε πράξεις και ενέργειες που θα μπορούσαν να αναιρέσουν την ίδια του την ύπαρξη. Ξέρω από πρώτο χέρι πώς το παράδοξο αυτό δεν υφίσταται. Το παρελθόν είναι γραμμένο με ανεξίτηλο μελάνι, χαραγμένο σε κάποια κοσμική βίβλο από πέτρα, και δεν αλλάζει. Πέρασα τη ζωή μου ζώντας στο δικό σου παρελθόν, στο παρελθόν του κόσμου στον οποίο γεννήθηκα, όμως όριζα μόνο τη ζωή μου και ίσως ούτε καν αυτή.
Μελέτησα το χρόνο, ως φυσικό μέγεθος, ως φιλοσοφική έννοια, ως καθημερινή πραγματικότητα. Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι ο χρόνος είναι μια απλή διάσταση. Ο χρόνος είναι μια έννοια την οποία το μυαλό του ανθρώπου αδυνατεί να συλλάβει, όπως η έννοια του απείρου. Προσεγγίζουμε τεχνητά το χρόνο μεταφέροντάς τον σε ένα ρολόι ή ένα ημερολόγιο και έτσι μπορούμε να τον αντιληφθούμε ως αντικειμενική πραγματικότητα.
Το χρόνο δε μπορείς να τον ορίσεις, μπορείς μόνο να τον αισθανθείς να περνά, σα μια διαρκή αέναη κίνηση ανάμεσα στο σήμερα και το αύριο, με μόνη απτή πραγματικότητα το «τώρα». Όλη η ζωή μας δεν είναι παρά μια ακολουθία από άπειρα «τώρα», αυτά που πέρασαν και αυτά που θα έρθουν. «Δε μπορείς να βάλεις το πόδι σου δύο φορές στο ίδιο ποτάμι γιατί τα νερά του κυλάνε συνεχώς» είχε πεί ο Ηράκλειτος. Όμως και το «τώρα» δεν ορίζεται μονοσήμαντα. Το «τώρα» του κάθε ανθρώπου είναι έννοια εξαιρετικά προσωπική.
Ίσως τελικά ο χρόνος να είναι πιο συγγενικός με την ψυχή και τη συνείδηση και όχι με το χώρο, όπως υποστηρίζει η σύγχρονη φυσική. Η αίσθηση του χρόνου δεν είναι πάντα η ίδια. Άλλοτε κυλά γρήγορα και άλλοτε πιο αργά, ή τουλάχιστο έτσι το αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος ανάλογα με τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα. Η λειτουργία της ανάκλησης αναμνήσεων είναι μια καθαρά πνευματική λειτουργία και αποτελεί ένα ταξίδι στο χρόνο, χωρίς όμως να διαφοροποιείται η αντικειμενική θέση του υποκειμένου στον κατά συνθήκη χρόνο.
Το παρελθόν περιλαμβάνει, εκτός από αυτό που συνέβη και όλα όσα θα μπορούσαν να συμβούν, τα οποία όμως για κάποιο λόγο παρέμειναν σε λανθάνουσα κατάσταση. Το μέλλον από την άλλη πλευρά είναι ένα σύνολο πιθανών γεγονότων και καταστάσεων. Όμως ποιος ή τι επιλέγει ποια από αυτά τα γεγονότα θα συμβούν, και άρα θα αποτελέσουν κάποτε παρόν. Μοίρα ή συμπτώσεις, προδιαγεγραμμένη πορεία ή συνειδητή επιλογή, ποια δύναμη κυβερνά το μέλλον; Ποια ήταν η μυστηριώδης δύναμη που έμπλεξε το δικό μου μέλλον με το παρελθόν των άλλων ανθρώπων;
Πολλές φορές ισορρόπησα ανάμεσα στη λογική και την παραφροσύνη, αναρωτήθηκα αν ζώ ένα εφιάλτη και σύντομα πρόκειται να ξυπνήσω. Μέσα στα όνειρα ο χρόνος λειτουργεί σε ένα άλλο επίπεδο. Η λογική του συνέχεια ανατρέπεται και κάνει αυθαίρετα άλματα μπρος και πίσω. Πιστεύω ότι κάποια άγνωστη ψυχική λειτουργία διατάραξε την ισορροπία ανάμεσα στην ονειρική και την συνειδητή κατάσταση του εγκεφάλου μου και δε μου επέτρεψε να επανέλθω μετά από κάποιο ονειρικό άλμα. Θα ήμουν ένας απλός ψυχασθενής αν η διαταραχή αυτή δεν παρέσερνε μαζί της και την τρισδιάστατη υπόστασή μου. Ο χώρος και ο χρόνος μου καμπυλώθηκαν αρκετά ώστε να αναστραφούν.
Άραγε η αναστροφή αυτή δημιούργησε κάποιο κενό στο μέλλον που θα έπρεπε να είχα ζήσει; Το 2008, αν οι εκτιμήσεις μου είναι σωστές, έπαψα απλά να υπάρχω, πέθανα; Ή μήπως ένας άλλος εαυτός μου έζησε, θα ζήσει, κανονικά τη ζωή του; Μήπως η καμπύλη του χώρου και του χρόνου μου διχοτομήθηκε και ένα κομμάτι της ακολούθησε λάθος κατεύθυνση, παρασέρνοντας μαζί της και ένα λειτουργικό αντίγραφο της φυσικής μου υπόστασης το οποίο συνέχισε να αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του; Μήπως οι άνθρωποι με τους οποίους ερχόμουν σε επαφή έβλεπαν αντανακλάσεις του μέλλοντος;
Και ο φυσικός μου θάνατος, τι ακριβώς θα επιφέρει; Θα είναι απλά το τέλος μιας ζωής που πήρε λάθος δρόμο, ή θα ξανασμίξει τα χωρισμένα κομμάτια του εαυτού μου και θα ξαναβάλει την ύπαρξή μου στη φυσιολογική πορεία της;
Σίγουρα αναρωτιέσαι μήπως όλα αυτά είναι τα προϊόντα ενός διαταραγμένου εγκεφάλου ο οποίος ζεί σε μια πραγματικότητα που έπλασε ο ίδιος, ή για να το πώ πιο απλά, μήπως διαβάζεις τα παραληρήματα ενός τρελού. Δε θα σε αδικήσω γι αυτή σου τη σκέψη, ούτε θα προσπαθήσω να σε πείσω για το αντίστροφο. Δεν είναι δυνατόν μέσα από λίγες γραμμές κειμένου να σου μεταφέρω όσα βίωσα σε μια ζωή.
Όσο για την ταυτότητά μου, είσαι σίγουρος πώς θέλεις να τη μάθεις; Μπορεί να είμαι κάποιος που ξέρεις ή κάποιος που θα συναντήσεις, μπορεί να είμαι το αγέννητο παιδί σου, μπορεί να είμαι ο ίδιος σου ο εαυτός. Αν όμως δε φοβάσαι να ψάξεις και να γνωρίσεις αλήθειες που ίσως σε ταράξουν, θα σου δώσω ένα γρίφο για να λύσεις:


«Ψάξε να βρείς την πλάκα που δεν έχει αρχή, στο φρούριο κοντά στα στενά με τις δάφνες του Απόλλωνα.»


Αφήνω αυτή την καταγεγραμμένη μαρτυρία ζωής ως μοναδική απόδειξη της παράλογης ύπαρξής μου και του ακούσιου ταξιδιού μου στο χρόνο. Δεν ξέρω αν και πότε θα βρεθεί και θα διαβαστεί, ή από ποιόν. Αν όμως κάποιος αποφασίσει να ακολουθήσει τα βήματα του γρίφου και μάθει την ταυτότητά μου θα ήθελα να προσπαθήσει να με εντοπίσει στο μέλλον, και να φροντίσει όταν, στην κανονική ροή του χρόνου, θα είμαι ενήλικος να πάρω στα χέρια μου αυτό το κείμενο. Ίσως έτσι βοηθήσω τον εαυτό μου να εκτιμήσει καλύτερα την αξία της ζωής και του χρόνου.

ΠΗΓΗ:  www.e-telescope.gr




Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

ΕΙΔΗΣΕΙΣ/UFO ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ/ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΣΤΗΝ...ΚΕΡΚΥΡΑ!

Τον Νοεμβριο του 2010 μελη τις Ανελιξης πραγματοποιησαν εκδρομη στο Νεραιδοδασος τις Κερκυρας οπου αποθανατισαν τι αλλο απο ...Νεραιδες.
Κατα τα λεγoμενα τους οι Νεραιδες ειναι πλασματα τις 4ης διαστασης και μας επιτρεπεται να τις δουμε κατω απο ορισμενες συνθηκες που εχουν να κανουν με τον ψυχισμο μας αλλα και την διαθεση μας .Επειδη πιστευω οτι οι φωτογραφιες θας σας βοηθησουν λιγο παραθετω μερικες .
Στην Ελληνικη παραδοση ,Λαογραφια και μυθολογια η επαφη με αυτες τις υπαρξεις ηταν δεδομενη και πραγματικη .Σημερα που γιναμε χειροτεροι ειναι αξιο λογου του πως αυτα τα πλασματα συνεχιζουν και μας εμπιστευωνται και μας φανερωνουν μερικα απο τα ομορφα μερη που κατοικουν .
περισσοτερα μπορειτε να μαθετε απο το  http://www.youtube.com/watch?v=5sjDCktWI2Q&feature=feedu












Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΤΩΝ ...UFO

Μεγαλη εξαρση εμφανισης αγνωστου ταυτοτητος αντικειμενων ειχαμε σε πολλες περιοχες της Ελλαδος κατα των μηνα Αυγουστο .(Τα στοιχεια παρθηκαν απο http://www.huforc.gr/ που ειναι ο πιο επισημος χωρος καταγραφης ufo στην Ελλαδα).
Τα κυνικα καυματα,οι μεγαλες θερμοκρασιες και ο αστατος καιρος του Αυγουστου ισως να συνεβαλαν η κατι που δεν γνωριζουμε;

Αναλυτικα:


1/8/2011 Νέα Μάκρη πολλαπλά ιπτάμενα φώτα

Αυτόπτης μάρτυρας αναφέρει ότι καθόταν το βραδύ και ώρα 1 πμ στην ταράτσα του σπιτιού του όταν εντόπισε 8-9 ιπτάμενα φωτεινά αντικείμενα σε σχηματισμό V να κινούνται από βορά προς νότο με μεγάλη ταχύτητα . Η διάρκεια του φαινομένου κράτησε 1με 2 λεπτά τα αντικείμενα ήταν σαν σφαίρα είχαν κίτρινο και άσπρο χρώμα και ήταν αρκετά ψηλά.


17/8/2011 Ζάκυνθος φλεγόμενο αντικείμενο. Αυτόπτες μάρτυρες (2) ανάφεραν έτη παρατήρησαν ανατολικά της Ζακύνθου με κατεύθυνση από βορά προς νότο και σε ύψος περίπου 1500 μέτρων ένα φλεγόμενο αντικείμενο σαν σφαίρα με μεγάλη ταχύτητα

Η παρατήρηση έγινε στην ύπαιθρο και το αντικείμενο ήταν σε κίνηση. Η απόσταση του φαινομένου από τον μάρτυρα ήταν κοντά και η διάρκεια του ήταν 1 με 2 λεπτά.


9/8/2011 ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ (ΠΛΑΤΑΡΙΑ ΧΩΡΙΟ) Α. ΑΠΟ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ (ΠΛΑΤΑΡΙΑ ΧΩΡΙΟ)

Β. ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΙΕΡΙΑ. ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΠΟ ΚΑΤΕΡΙΝΗ

Νυχτερινά φώτα παρατηρηθήκαν στης 9/8/2011 και ώρα 23 από αυτόπτη μάρτυρα που ανέφερε ότι τα αντικείμενα ήταν 2 μεγάλου μεγέθους. Είχε ξαστεριά και μπόρεσε να το βιντεοσκοπήθηκε αν και ήταν αρκετά μακριά και αρκετά ψηλά.

Ο αυτόπτης μάρτυρας αναφέρει ότι φαινόταν να έχει 2 φώτα διαφόρων χρωμάτων περιμετρικά και σχήματος της σφαίρας. Το φαινόμενο διήρκησε πάνω από 10 λεπτά.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...