Η Παρακάτω ιστορία η όνειρο στάλθηκε μέσω e-mail προσωπικά σε μένα και είναι ένα από τα περίεργα που συνηθίζουν να έρχονται εδω και χρόνια και σκέπτομαι να αρχίζω να ανεβάζω στο blog.
Ήταν βράδυ και η κίνηση αρκετά περιορισμένη ,περπάτησα από την δεξιά πλευρά με κατεύθυνση την Αθήνα και βρέθηκα κάτω από την γέφυρα ,μετά από μερικές δεκάδες μέτρα παρατήρησα ότι στο δεξί μέρος του δρόμου υπήρχαν τελάρα από γυαλί σαν παράθυρα ενός υπόγειου χώρου κάτω από την γέφυρα.
Μια εσωτερική φωνή με κάλεσε να παρατηρώ σε εκείνα τα παράθυρα ώσπου στα δεξιά του δρόμου στο σημείο που ενώνεται ο υπόγειος δρόμος με την γέφυρα, είδα έναν σκουπιδιάρη του δήμου που πλησίασε σε ένα από τα παράθυρα σκούντησε ένα και με πλάγια κίνηση μπήκε μέσα .παρέμεινα λίγα λεπτά ακίνητος και αφού πλησίασα με προσοχή έκανα το ίδιο σπρώχνοντας ένα από εκείνα τα υπόγεια παραθυρα.Δεν ένιωσα φοβο και παρόλο που ήταν θεοσκότεινα εγώ μπήκα μέσα .Τα μάτια μου δεν έβλεπαν τίποτε ώσπου άρχισαν να συνηθίζουν το πυκνό σκοτάδι και ένα αχνό μπλε λουλακί φως φαινόταν αριστερά και δεξιά μιας υπόγειας διάβασης που σίγουρα χωρούσε άνετα 3 αυτοκίνητα ,σαν ένας ακόμα δρόμος πλάγιος διπλά στον υπόγειο δρόμο τις γέφυρας του Κηφισού.
Περπάτησα γύρω στα 500 ίσως παραπάνω μέτρα μέχρι που άρχισα να νιώθω άσχημα και ένας κρύος ιδρώτας άρχισε να με λουζη.Φοβος ...φόβος για κάτι άγνωστο που ένιωθα πως με παρατηρούσε , παρόλα αυτά συνέχιζα να περπατώ στο σκοτάδι δίνοντας θάρρος στον εαυτό μου λέγοντας από μέσα μου ότι αυτό που ζω δεν είναι πραγματικό και ότι μάλλον το αστρικό μου σώμα περιφερόταν σε ένα ονειροκοσμο και ότι δεν θα έπρεπε να ανησυχώ.
Ήταν όμως τόσο ζωντανό που ένιωθα και το κορμί μου εκεί και τις αισθήσεις μου να με ακολουθουν .Ξαφνικά φωτά άναψαν και ένιωσα μια ψυχρή ανάσα διπλά μου και πάγωσα χωρίς να γυρίσω το κεφάλι μου .
Ένας δυνατός κρότος ακούστηκε εκκωφαντικός σχεδόν μέσα στα αυτιά μου και ήχος από ένα αμάξι, ένα όχημα άρχισε να ζωντανεύει και να με πλησιάζει .Γύρισα το κεφάλι και σαν αστραπή είδα ένα παράξενο αυτοκίνητο που πρώτη φωρα έβλεπα να διπλώνει στον φωτισμένο πλέων δρόμο και να ανάβουν κόκκινες λυχνίες σε διάφορα σημεία της υπόγειας αυτής διαδρομής .Σαν να ενεργοποιήθηκε κάποιος συναγερμός και ήρθε η ασφάλεια να με πιάσει .Παρόλα αυτά και παρόλη την παγωμάρα μου είδα να βγαίνουν από το παράξενο όχημα 2-3 ίσως και παραπάνω άνθρωποι με μαύρα κολλαριστά κουστούμια και μαύρα ρειμπαν γυαλιά ηλίου λες και ήταν κολλημένα επάνω τους .Ο ένας άρχισε να με πλησιάζει ενώ οι υπόλοιποι να φαίνονται ότι κυνηγούσαν κάτι που πιθανόν βρισκόταν κοντά μου.
Με μια άχρωμη παγωμένη φωνή αυτός που με πλησίασε με κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα και χωρίς να βγάλει τα γυαλιά του μου είπε :
-Λίγο ακόμα αν αργούσαμε θα είχες γίνει φαγητό ,δεν έπρεπε να είσαι εδω ,γιατί μπήκες εδω ; είσαι μονός σου ;
( Το μυαλό μου η ότι είχε απομείνει από αυτό λες και είχε μαγκωση ,ολα γινόταν τόσο γρήγορα που και να μπορούσα να αρθρώσω μια λέξη ένιωθα ότι δεν θα προλάβαινα να την πω γιατί θα χανόταν από την σκέψη έως το στόμα μου.)
Πίσω από των αυστηρό περίεργο (άνθρωπο με τα μαύρα) πλησίασε κάποιος που μου φάνηκε γνωστός είναι αυτός που εμφανίστηκε πολλές φορές στα οράματα μου και πάντα με κρατούσε σχετικά ήρεμο αλλά πάντα όταν περνούσε αυτό(το όραμα) καθόμουν σαν μαλακας και σκαφτόμουν τι μου είπε και τι να σήμαιναν τα λόγια που μου έλεγε.
- Άφησε των ,είναι μαζί μου και τραβώντας τον ώμο μου με πηρέ κοντά του με κατεύθυνση το παράξενο όχημα .
(ηρέμησα λίγο γιατί είχα την αίσθηση ότι είμαι με δικό μου άνθρωπο)
- Δεν αλλάζεις μυαλά ,δεν έπρεπε να έρθεις εδω δεν ήρθε ακόμα η στιγμή αυτή μου είπε ,το ότι εντόπισες το μέρος πρόσβασης δεν σημαίνει ότι έπρεπε να μπεις κι ολας.Ξεχνας η καλυτέρα δεν θυμάσαι ότι αυτά που φανερώνονται τώρα σχετικά αυτήν την χρονική στιγμή σου είναι άχρηστα ,Θα το καταλάβεις όταν έρθει η ώρα .
Δεν θυμάμαι πως συνήρθα και αν βρέθηκα στο κρεβάτι μου στον δρόμο η κάπου άλλου το τελευταίο που θυμάμαι είναι θαύμαζα τους υπόγειους δρόμους που ήταν φτιαγμένοι κάτω από την επιφάνεια και την παραδοξότητα του οχήματος που μάλλον δούλευε με ηλεκτρισμό αν όχι κάτι άλλο.
Σήμερα μετά από 6-7 ίσως και 10 χρόνια μετά αυτό το απόγευμα του Αύγουστου μου ήρθε η θύμηση αυτού του περιστατικού που βίωσα και το πρόσωπο του άντρα που ένιωσα να με καθοδήγει ζει μάλλον στην Αθήνα και σχετίζεται με το παραφυσικό και ενημερώνει τον κόσμο σχετικά...μόνο αυτά μπορώ να πω .
Ανώνυμος Ε
Αγαπητε φιλε ,Πριν μερικά χρόνια έζησα ένα όραμα ότι βρισκόμουν στην γέφυρα του Κηφισού στο σημείο κοντά στα Κτελ του Κηφισού.
Ήταν βράδυ και η κίνηση αρκετά περιορισμένη ,περπάτησα από την δεξιά πλευρά με κατεύθυνση την Αθήνα και βρέθηκα κάτω από την γέφυρα ,μετά από μερικές δεκάδες μέτρα παρατήρησα ότι στο δεξί μέρος του δρόμου υπήρχαν τελάρα από γυαλί σαν παράθυρα ενός υπόγειου χώρου κάτω από την γέφυρα.
Μια εσωτερική φωνή με κάλεσε να παρατηρώ σε εκείνα τα παράθυρα ώσπου στα δεξιά του δρόμου στο σημείο που ενώνεται ο υπόγειος δρόμος με την γέφυρα, είδα έναν σκουπιδιάρη του δήμου που πλησίασε σε ένα από τα παράθυρα σκούντησε ένα και με πλάγια κίνηση μπήκε μέσα .παρέμεινα λίγα λεπτά ακίνητος και αφού πλησίασα με προσοχή έκανα το ίδιο σπρώχνοντας ένα από εκείνα τα υπόγεια παραθυρα.Δεν ένιωσα φοβο και παρόλο που ήταν θεοσκότεινα εγώ μπήκα μέσα .Τα μάτια μου δεν έβλεπαν τίποτε ώσπου άρχισαν να συνηθίζουν το πυκνό σκοτάδι και ένα αχνό μπλε λουλακί φως φαινόταν αριστερά και δεξιά μιας υπόγειας διάβασης που σίγουρα χωρούσε άνετα 3 αυτοκίνητα ,σαν ένας ακόμα δρόμος πλάγιος διπλά στον υπόγειο δρόμο τις γέφυρας του Κηφισού.
Περπάτησα γύρω στα 500 ίσως παραπάνω μέτρα μέχρι που άρχισα να νιώθω άσχημα και ένας κρύος ιδρώτας άρχισε να με λουζη.Φοβος ...φόβος για κάτι άγνωστο που ένιωθα πως με παρατηρούσε , παρόλα αυτά συνέχιζα να περπατώ στο σκοτάδι δίνοντας θάρρος στον εαυτό μου λέγοντας από μέσα μου ότι αυτό που ζω δεν είναι πραγματικό και ότι μάλλον το αστρικό μου σώμα περιφερόταν σε ένα ονειροκοσμο και ότι δεν θα έπρεπε να ανησυχώ.
Ήταν όμως τόσο ζωντανό που ένιωθα και το κορμί μου εκεί και τις αισθήσεις μου να με ακολουθουν .Ξαφνικά φωτά άναψαν και ένιωσα μια ψυχρή ανάσα διπλά μου και πάγωσα χωρίς να γυρίσω το κεφάλι μου .
Ένας δυνατός κρότος ακούστηκε εκκωφαντικός σχεδόν μέσα στα αυτιά μου και ήχος από ένα αμάξι, ένα όχημα άρχισε να ζωντανεύει και να με πλησιάζει .Γύρισα το κεφάλι και σαν αστραπή είδα ένα παράξενο αυτοκίνητο που πρώτη φωρα έβλεπα να διπλώνει στον φωτισμένο πλέων δρόμο και να ανάβουν κόκκινες λυχνίες σε διάφορα σημεία της υπόγειας αυτής διαδρομής .Σαν να ενεργοποιήθηκε κάποιος συναγερμός και ήρθε η ασφάλεια να με πιάσει .Παρόλα αυτά και παρόλη την παγωμάρα μου είδα να βγαίνουν από το παράξενο όχημα 2-3 ίσως και παραπάνω άνθρωποι με μαύρα κολλαριστά κουστούμια και μαύρα ρειμπαν γυαλιά ηλίου λες και ήταν κολλημένα επάνω τους .Ο ένας άρχισε να με πλησιάζει ενώ οι υπόλοιποι να φαίνονται ότι κυνηγούσαν κάτι που πιθανόν βρισκόταν κοντά μου.
Με μια άχρωμη παγωμένη φωνή αυτός που με πλησίασε με κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα και χωρίς να βγάλει τα γυαλιά του μου είπε :
-Λίγο ακόμα αν αργούσαμε θα είχες γίνει φαγητό ,δεν έπρεπε να είσαι εδω ,γιατί μπήκες εδω ; είσαι μονός σου ;
( Το μυαλό μου η ότι είχε απομείνει από αυτό λες και είχε μαγκωση ,ολα γινόταν τόσο γρήγορα που και να μπορούσα να αρθρώσω μια λέξη ένιωθα ότι δεν θα προλάβαινα να την πω γιατί θα χανόταν από την σκέψη έως το στόμα μου.)
Πίσω από των αυστηρό περίεργο (άνθρωπο με τα μαύρα) πλησίασε κάποιος που μου φάνηκε γνωστός είναι αυτός που εμφανίστηκε πολλές φορές στα οράματα μου και πάντα με κρατούσε σχετικά ήρεμο αλλά πάντα όταν περνούσε αυτό(το όραμα) καθόμουν σαν μαλακας και σκαφτόμουν τι μου είπε και τι να σήμαιναν τα λόγια που μου έλεγε.
- Άφησε των ,είναι μαζί μου και τραβώντας τον ώμο μου με πηρέ κοντά του με κατεύθυνση το παράξενο όχημα .
(ηρέμησα λίγο γιατί είχα την αίσθηση ότι είμαι με δικό μου άνθρωπο)
- Δεν αλλάζεις μυαλά ,δεν έπρεπε να έρθεις εδω δεν ήρθε ακόμα η στιγμή αυτή μου είπε ,το ότι εντόπισες το μέρος πρόσβασης δεν σημαίνει ότι έπρεπε να μπεις κι ολας.Ξεχνας η καλυτέρα δεν θυμάσαι ότι αυτά που φανερώνονται τώρα σχετικά αυτήν την χρονική στιγμή σου είναι άχρηστα ,Θα το καταλάβεις όταν έρθει η ώρα .
Δεν θυμάμαι πως συνήρθα και αν βρέθηκα στο κρεβάτι μου στον δρόμο η κάπου άλλου το τελευταίο που θυμάμαι είναι θαύμαζα τους υπόγειους δρόμους που ήταν φτιαγμένοι κάτω από την επιφάνεια και την παραδοξότητα του οχήματος που μάλλον δούλευε με ηλεκτρισμό αν όχι κάτι άλλο.
Σήμερα μετά από 6-7 ίσως και 10 χρόνια μετά αυτό το απόγευμα του Αύγουστου μου ήρθε η θύμηση αυτού του περιστατικού που βίωσα και το πρόσωπο του άντρα που ένιωσα να με καθοδήγει ζει μάλλον στην Αθήνα και σχετίζεται με το παραφυσικό και ενημερώνει τον κόσμο σχετικά...μόνο αυτά μπορώ να πω .
Ανώνυμος Ε
*Tο σημείο της πρόσβασης και η περιοχή φαίνεται στη παρακάτω φωτογραφία.
Ε-FILES
Σχετικα με την παραπανω επιστολη του φιλου Ανωνυμου Ε ,εχω να προσθεσω μερικα στοιχεια που ισως σχετιζωνται .
«ΟΛΒΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΙΔΩΝ ΚΕΙΝ ΕΙΣ ΥΠΟ ΧΘΟΝ ΟΙΔΕ ΜΕΝ ΒΙΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΝ, ΟΙΔΕΝ ΔΕ ΔΙΟΣΔΟΤΟΝ ΑΡΧΑΝ» (Πίνδαρος, FRAGM.121).
(Μακάριος όποιος γνώρισε Τα Μυστήρια πριν κατέβει κάτω απ΄τήν γη. Γιατί γνωρίζει το τέλος της ζωής, γνωρίζει και την αρχή, τον δρόμο που χάραξε ο Ζεύς).
Τα παραπανω και τα παρακατω αναφερωνται στα Ελευσινια Μυστηρια που εχουν μεγαλη σχεση με την περιοχη.
(Στην γέφυρα του Κηφισού πανηγυριστές των Ελευσινίων Μυστηρίων επιδίδονταν σε «γεφυρισμούς», πείραζαν δηλαδή άλλους πανηγυριστές με αστεία που φτάνανε στο χυδαίο, απευθύνοντας σκώμματα σε τολμηρούς αυτοσχέδιους ιαμβικούς στίχους. το έθιμο αυτό ήταν εις ανάμνησιν της Ιάμβης, η οποία με διάφορα αστεία έκανε την θλιμμένη Δήμητρα νά γελάσει, μετά την απαγωγή της Κόρης. Επειδή πολλοί από τους πανηγυριστές επεβαίνανε σε άμαξα, βγήκε η φράση «έσυρε τα εξ αμάξης» που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα!)
Η ΠΕΡΣΕΦΩΝΗ - ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ - Ο ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ Κ.Α ΠΟΛΛΑ ΛΟΙΠΩΝ
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΑΜΕΣΗ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ,ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΕΝΗ ΑΝΟΙΚΤΟ...
